در دوران پیش از تصویب قانون مدنی (1307شمسی) استفاده از افراد « خبره » برای حل اختلافات در محاکم رایج بوده است. در قانون مدنی (1307) و آیین دادرسی مدنی (1318) برای نخستین بار موضوع استفاده از کارشناس مطرح شد که دادگاه میتواند در موارد تخصصی از نظر «کارشناس» استفاده کند. بدین صورت در این نظم حقوقی «کارشناس رسمی» به عنوان نهادی قانونی تعریف شد.