تاوان سنگین نجات بازندگان

بسیاری از دولت‌ها برای حفظ فرصت‌های شغلی، منابع را صرف حفظ صنایع می‌کنند؛ درحالی‌که افکار عمومی اغلب از این سیاست حمایت می‌کند، اما این کار در عمل مانع اصلی رفاه مردم است. حبس سرمایه و نیروی‌انسانی در بنگاه‌های ناکارآمد، اجازه نمی‌دهد سرمایه به سمت شرکت‌های با بهره‌وری حرکت کند. برخلاف تصورات، ورشکستگی شرکت‌های قدیمی لزوما به معنای بحران نیست، بلکه شرط لازم برای آزادسازی این منابع است. رفاه جامعه تنها زمانی افزایش می‌یابد که ساختارهای ناکارآ از اقتصاد حذف شود.