دارو یکی از اقلامی است که همچنان از سیاست ارز ترجیحی و یارانه دولتی بهره میبرد. هر کشوری که چنین هزینه گزافی در بخش درمان میکند، دستورالعملهای تشخیصی و تجویزی مشخصی را هم برای پزشکان وضع میکند. اما در ایران، بهرغم اینکه دارو مشمول انواعی از یارانه دولتی میشود، هیچ کنترلی در بخش تجویز وجود ندارد؛ به عبارت دیگر، بیمار و پزشک نوع درمان را انتخاب میکنند و دولت صرفا هزینههای آن را میپردازد.