در دهههای اخیر، ایران در نتیجه ترکیب عواملی چون رشد سریع جمعیت، گسترش شهرنشینی، الگوهای ناپایدار مصرف، توسعه غیرمتعادل و تغییرات اقلیمی، با بحرانی تدریجی اما عمیق در منابع طبیعی خود مواجه شده است. از میان این منابع، آب بهعنوان حیاتیترین عنصر توسعه و زیست انسانی، بیش از سایر بخشها در معرض تهدید قرار دارد. بحران آب، دیگر نه یک مساله محیطزیستی صرف، بلکه موضوعی اقتصادی، اجتماعی و حتی امنیتی است که بهطور مستقیم با امنیت غذایی کشور پیوند خورده است.