عادت کردهایم آلودگی هوای تهران را فصلی ببینیم؛ مثل سرما که میآید و میرود. پاییز که میرسد، شاخصها بالا میروند، هشدارها تکرار میشوند، مدارس و ادارات نیمهتعطیل میشوند و بعد، با اولین باد یا باران، مساله موقتا از صدر اخبار کنار میرود. اما آنچه هر سال تکرار میشود، یک «حادثه طبیعی» نیست؛ نشانه یک اختلال عمیق در شیوه تصمیمگیری، برنامهریزی شهری و سیاستگذاری عمومی است.