در دوران اولیه زندگی بشر، انسانها در شرایطی پر از تهدیدهای جانی زندگی میکردند: حیوانات شکارچی، قبیلههای مهاجم، کمبود غذا، بیماری و غیره. در آن شرایط، مغز انسان برای افزایش احتمال زندهماندن، یک راه ساده و کمهزینه پیدا کردهبود: تقسیم دنیا به دو دسته: دوست یا دشمن، امن یا خطرناک، ما یا بیگانه. این تفکر دوگانه باعث میشد سریع تصمیم بگیرند و شانس بقای خود را بالا ببرند.