با وجود ظرفیت بالقوه تولید بیش از ۳.۵ میلیون تن گوشت مرغ در ایران، عدم وجود برنامهریزی منسجم صادراتی موجب شده فقط از ۶۰ درصد ظرفیت این صنعت استفاده شود. نبود سیاستهای پایدار صادراتی، بازار داخلی را با مازاد عرضه و نوسانات قیمتی روبهرو کرده و فرصتهای ارزآوری از این بخش را به حداقل رسانده است.