در قرن سوم میلادی، امپراتوری روم و شاهنشاهی ساسانی برای کنترل مناطق مرزی، به ویژه بینالنهرین، درگیر نبردهای متعددی بودند. شاپور اول، دومین شاهنشاه ساسانی، به عنوان یک فرمانروای قدرتمند، در پی گسترش قلمرو ایران و نمایش قدرت خود در برابر رومیان بود. در این میان، والرین (Valerian)، امپراتور روم، تلاش کرد تا با بازپسگیری مناطقی که توسط شاپور فتح شده بود، قدرت روم را در شرق تثبیت کند. اما این تصمیم به شکست بزرگی انجامید.