فریدون توللی مدتی شیفته نیما بود، نخستین شعر نو خود را تحت تأثیر «افسانه» نیما گفت و به خاطر علاقه شدیدش به پدر شعر نو فارسی، نام دخترش را «نیما» گذاشت، اما در دورهای دیگر به شعر کهن روی آورد. او بعد از چاپ کتابهای «نافه»، «پویه»، «شگرف» و بخصوص دفتر شعر «بازگشت» از شعر نیمایی و مانیفست نیما فاصله گرفت. او در این زمینه نوشته است: ««افسانه» و قطعات پراکنده دیگری از نیما یوشیج در «منتخب آثار هشترودی» و «مجله موسیقی» انتشار یافته بود که در جای خود تازگیها و زیباییهایی هم داشت. ولی ذوق شیرازیسرشت …