معاون اجرایی رئیسجمهور نوشت: اگر ایران دعوتهای مکرر به مذاکره را که مستمراً از طریق نظام رسانهای غرب برجسته میشد رد میکرد، آیا بروز این اتحاد و همدلی ملی در زمان جنگ از سوی مردم و افکار عمومی و جریانات سیاسی داخل ممکن و دستیافتنی بود؟ در افکار عمومی جهانی نیز مهمترین متغیر در همدلی بیسابقه با ایران، حمله در میانه گفتوگوهای سیاسی بود. درست به همین دلیل است که در اوج قدرت و پس از پیروزی نظامی نیز باید از آمادگی برای گفتوگو سخن گفت. جهان باید بداند که ما در عین قدرتمندی، صلحطلبیم.