فردوسی، هم از حیث احیای زبان، هم از حیث بازنویسی شناسنامۀ گمشدۀ ایرانیان، هم از حیث فداکاری و پیشتازی در صفوف مقدّم قربانیان، هم از حیث سخنوری و حماسهسرایی و حکمتآموزی و هنرآفرینی و خردپروری و تیزبینی و نازکاندیشی و نگارگری، بر گردن گردون منّت دارد تا چه رسد به خیام و سعدی و حافظ و ... فردوسیهای دیگری که پس از او ظهور کردند.