دریغ است ایران که ویران شود

شاهنامه سند افتخار به جا و برحقّ زبان پارسی بر دیگر زبان‌هاست. این تفاخر نه از سر خودشیفتگی است و نه به معنی زبان‌پرستی ناشی از قوم‌گرایی؛ بلکه حجتی است بر این حقیقت، که این خاک را ریشه‌هایی از درختِ اصالت است، که زبان، تنه‌ی تنومند و بازوی بارآور این درخت است