برگرفتن نفعِ حداکثری در برابرِ به حداقلرساندن ضررها و آسیبها، حکم عقل متوسط است؛ چه رسد به آن که عقول بالیده و بالنده، ضررها را هم تبدیل به منفعت میکنند و از تهدیدها فرصت میسازند؛ به شرط آن که از تعارف کم کنند و بر مبلغ افزایند؛ که ما مردم، به همان میزان که همچنان بر مدار امید و خوشبینی میگردیم، از تکرار کلیشههای شعاری رویگرداندهایم.