از جمله باورهایی که در جامعۀ آن روز رایج بود و شریعتی آن را به چالش کشید، مسأله انتظار موعود بود. انتظاری که آنها را از هر گونه تحرکی برای اصلاح شرایط مأیوس میکرد. شریعتی کوشید نگاه مردم به این مسأله را که به نوعی در جهت تخدیر آنها و تثبیت وضع موجود بود، تغییر دهد.