خاطرات هوشنگ ابتهاج؛ از ماجرای شوخی کسایی با شهناز، تا سفر سایه به اصفهان

به تاریخ غزل ای عشق همه بهانه از تست نگاه کنید (۱۳۳۶)، همون وقت. چون من اون غزلو همون وقت تو اصفهان گفتم؛ یه شب کنار زاینده رود راه می‌رفتم و اصلاً نمی‌دونستم چه مرگمه؛ به دلتنگی و غم عجیبی داشتم که هیچ بهانه مشخصی نداشت. حالا کار نداریم یه قصه‌ای هم داره اون سفر ما اون سال یه جوانی اونجا بود و آواز هم می‌خوند و به هم چشمی تاج اصفهانی اسمشو گذاشته بود جقه یعنی یه خورده بالاتر از تاج (می‌خندد).