ژانرهای زبانی، روزنهای برای تفسیر جامعه هستند برای نمونه زبان اداری (دیوانسالاری) و زبان کارشناسی (به عنوان زبانی متکثر) از مهمترین ژانرها به شمار میروند. این دو، با وجود تعاریف و حوزههای مفهومی متفاوت شان، در واقع، تقابلی نیستند بلکه غالبا مکمل همند. در عمل اما،مناسبات سنتی سازمانها گاه و بیگاه این دو زبان را از هم دور کرده و از دیالکتیک آنها بهره نبرده است.