درگیر شدن اساتید با گزینش‌های ادواری، امنیت روانی را از آن‌ها سلب می‌کند؛ برخی فضای باز علمی را فقط از دریچه نفوذ و جاسوسی می‌بینند

«اینکه یک استاد (به‌ویژه استادان جوان) درگیر گزینش‌های ادواری باشند که ارتباطی با کارهای علمی آنان نداشته باشد، امنیت روانی را از آنان سلب می‌کند. اینکه استادان (و حتی وزارت علوم) نتوانند با فراغ بال مدیریت گروه‌های آموزشی یا مدیریت دانشکده خود را انتخاب کنند و منتظر استعلام‌های گوناگون بشوند و در نهایت کسان دیگر مدیر انتخابی را تأیید یا رد صلاحیت کنند، برای کشور، برای نظام سیاسی و برای نوآوری‌های علمی خطرناک است.»