ای کاش در ایران اعدام می‌شدم

«سرنوشت را نگاه کن! یکی از ما گفت برگردیم و من این شعر حافظ را خواندم: در بیابانگر بشوق کعبه خواهی زد قدم سرزنش‌ها‌گر کند خار مغیلان غم مخور؛ بعد‌ها در اردوگاه‌های کار اجباری قطب شمال در نزدیکی آلاسکا به ساده لوحی خود و کعبه خود ناسزا می‌گفتم و آرزو می‌کردم که ایکاش آن شب ماشین مرا له می‌کرد مهر علی میانجی می‌گفت: «ای کاش در ایران دستگیر و اعدام می‌شدم، اما گرفتار این سیستم لعنتی و این انسان‌های وحشی‌تر از حیوان نمی‌شدم.»