بالاخره هر کسی در زندگیاش اشتباهاتی میکند. معمولاً بعدها که همه چیز گذشته و تمام شده، وقتی اشتباهاتمان را به یاد میآوریم، حس عمیقی از پشیمانی وجودمان را پر میکند. «کاش آن کار را نکرده بودم»، «کاش آن حرف را نزده بودم». فهرستی بلندبالا. پشیمانی فقط برای کارهایی که با اختیار انجام دادهایم سراغمان نمیآید، بلکه حتی از اشتباهات سهویمان هم پشیمان میشویم. پشیمانی به چه دردی میخورد و چرا انقدر همدم تنهاییهای ماست.