در نهایت این درمان شناختی رفتاری برای بی خوابی یا (CBT-I) بود که بیشترین آرامش را برای خانم دملر به ارمغان آورد. مطالعات نشان داده اند که درمان شناختی رفتاری موثرتر از داروهای خواب آور در دراز مدت است: حدود ۸۰ درصد از افرادی که آن را امتحان میکنند بهبودهایی را در خواب خود مشاهده کرده اند. دملر در روند درمانی خود آموخت که در رختخواب دراز نکشد و غصه نخورد. در عوض، او اکنون بلند میشود و کتاب میخواند تا فضای اتاق خواب ش را با اضطراب مرتبط نکند سپس وقتی خسته شد به رختخواب باز میگردد.