وضعیت آموزشی دانشجویان به ویژه در مقطع کارشناسی چندان رضایتبخش نیست. رخوت، سستی و تنبلی و روزمرّگی به هر دلیلی به عینه قابل مشاهده است. دانشجویان به صرف پذیرش در دانشگاه اکتفا کرده و کمتر فضای رقابت و جنب و جوش در بینشان مشاهده میشود. لذا بیعلت نیست که وجود درصد قابل توجهی از دانشجویان سنواتی یعنی مشروطی و دچار عقبماندگی تحصیلی (گاهی تا یک سوم دانشجویان) و در حقیقت افت تحصیلی فاحش به یکی از معضلات جدی مراکز علمی-دانشگاهی و در یک دهه اخیر تبدیل شده است.