در دنیای امروز، بسیاری از زوجهای با سابقه طولانی زندگی مشترک، حتی پس از سالها همراهی، از یکدیگر دور میشوند و تنهایی را تجربه میکنند. تغییر در علایق، باورها و سبک زندگی افراد، و غفلت از گفتگو درباره «جهان مطلوب» یکدیگر، عشق و صمیمیت را کاهش میدهد و گاه جدایی را به تنها راه نجات تبدیل میکند. این مسأله نه تنها در ایران، بلکه پدیدهای جهانی است که نشان میدهد دوام زندگی مشترک، نیازمند تلاش مستمر، گفتگوی مداوم و سازگاری با تغییرات فردی است.