یکی از جدیترین و در عین حال مغفولترین ضعفهای امنیتی ایران در سالهای اخیر، سیاست رهاشدگی و بیقاعدگی در قبال اتباع خارجی، بهویژه اتباع غیرمجاز، بوده است، ضعفی که در بزنگاههای بحرانی، خود را نه بهصورت تهدید بالقوه، بلکه به شکل آسیب بالفعل نشان داده است.