مسئله ایران امروز نه کمبود شعار درست است و نه فقدان تحلیل سیاسی؛ مسئله، فقدان دادههای معتبر و فصلالخطاب و امتناع نهادی از شنیدن صدای جامعه و مصادره آن از طریق روایتسازی از سوی همه جناحهاست؛ هرچند سهم اصلی در این میان با حکومت است. فضای مجازی و الگوریتمهای حاکم بر آن و نیز انحصار صداوسیما، این فرآیند را تشدید کردهاند. تا زمانی که از پذیرش واقعیت مبتنی بر پژوهش، امتناع میکنیم، هر کس از ظن خود یار مردم خواهد شد و جامعه، یا بیصدا میماند یا پرصدا میشود؛ و سیاستگذاری، همچنان در توهم پیش خواهد …