پسرفت گردشگری در سایه شعار تکراری دولتها و انزوای بینالمللی
در ایران، فقر نظری و ضعف تحلیل کارشناسی درباره مولفههای پایه صنعت گردشگری همچنان مشکل اصلی است. دولتها درک و شناخت عمیقی از این صنعت نداشتهاند و با وجود شعارهای تکراری، توسعه گردشگری هیچگاه در اولویت برنامهریزی کلان کشور قرار نگرفته است. نگاههای عامیانه ایدئولوژیک و رویکردهای غیرکارشناسی موجب تداوم «مورفولوژی عقبماندگی» در منافع ملی شده و انزوای بینالمللی را تشدید کرده است.