زخم ممنوعیت روی صورت فرهنگ؛ از ویدئو تا ماچا!

مجری در میانه‌ی برنامه نام یکی از پدیده‌های تازه‌وارد ژاپنی را به زبان می‌آورد. مهمان برنامه، که رئیس سازمان نظام روان‌شناسی است، ناگهان برمی‌آشوبد و با عصبانیت اعتراض می‌کند: «چرا اسمش را گفتی؟!» او باور دارد که باید «بی‌نامی» را به‌عنوان یک فرمول به کار بست؛ یعنی پدیده‌هایی مثل ماچا را نباید حتی نام برد تا در دهکده‌ی جهانی امروز، جایی برای انتشار و فراگیری پیدا نکنند.