«امروز در تابستان سال ۱۴۰۴ به سبب فقر شدید بارش سالانه در استان تهران و محسوس و ملموسشدن بیش از پیش «بحران آب» با قطعیهای پیاپی و طولانی آن برای اغلب ساکنان و تلازم آن با «بحران آلودگی هوا»، اینک خطر تعطیلی مستمر پایتخت به سبب بیآبی و آلودگی هوا دیگر یک هشدار صرف نیست، بلکه واقعیتی است که نشاندهنده ضرورت آغاز هر چه سریعتر یک عصر جدید در مدیریت توسعه سرزمینی در وهله اول و تصمیمگیری درخصوص بحران تهران در وهله بعدی است.»