در آن دوره به خصوص پس از افزایش تحریمهای بینالمللی ایران، این تلاش صورت میگرفت که بعضی فعالیتها در حوزه سیاست خارجی به معنی یارکشی در صحنه بینالمللی، فعال بودن دیپلماسی در عین القای منزوی بودن ایران و البته ترسیم عمق استراتژیک تهران در صحنه بینالمللی تفسیر شود.