زندگی دانشجویی در حصر خانگی!

اسفند ۹۸ مثل تمام ماه‌های زمستان هوای تهران آلوده بود، اما این بار سرمنشا آن فرق می‌کرد؛ می‌گفتند ویروس ناشناخته‌ای که از چین آمده، در هوا پخش است و آدم را از پا می‌اندازد. هیچ کس چیز بیشتری نمی‌دانست جز این که باید از همدیگر فاصله گرفت: «قرنطینه تا اطلاع ثانوی». زندگی در یک اتاق بیست‌متری آن هم با چهار پنج نفر دیگر، حالا ترسناک‌ترین تجربه بچه‌های خوابگاهی بود. به همین خاطر، درهای دانشگاه را بستند و گفتند بروید. در فاصله کمتر از ۲۴ ساعت، راه‌آهن و ترمینال غلغله بود. حالا هر کدام از هم‌اتاقی‌ها با …