سهم ناچیز ایرانیان از تخت‌های بیمارستانی در کشور خود

در سکوت سنگین راهروی بیمارستان، دختری هر شب چشم انتظار معجزه‌ای است؛ معجزه‌ای که شاید مادرش، زنی ۶۲ ساله، یک بار دیگر چشمانش را باز کند، راه برود و لبخند بزند. اما آنچه این دختر می‌بیند، فقط سِرم و دستگاه تنفس و ناامیدی است. قصه‌ای که از یک درد ساده زانو شروع شد، حالا به جنگی میان مرگ و زندگی در بخش مراقبت‌های ویژه کشیده است؛ نبردی که مادرش ممکن است در آن تنها بماند، نه به‌خاطر بیماری بلکه به‌خاطر نبودِ یک «تخت».