تا سال ۱۳۶۸ در ساختار سیاسی ایران این سمت وجود نداشت. رییسجهور، رییس قوه مجریه بود و عملا مسئولیت اداره امور نیز در حیطه اختیارات نخستوزیر تعریف میشد. مدلی که ریاستجمهوری را تبدیل به مسئولیتی با اختیارات محدود میکرد. با تغییر قانون اساسی در سال ۱۳۶۸ و حذف نخستوزیری اما همه اختیارات قوه مجریه به رییسجمهوری واگذاشته شد و مسئولیت معاون اول در قانون اساسی به وجود آمد. جایگاهی که در ساختار سیاسی وظیفه هماهنگی و اداره امور اجرایی را به عهده میگرفت و در غیاب رییسجمهور به هر دلیلی سرپرست نهاد ریاستجمهوری …