«تاسیان»؛ روایت فانتزی ساواکی‌های عاشق‌پیشه و ابله

اگر ساعدی اکنون بین ما بود و از فرانسه قسمت‌های تاسیان را می‌دید چه می‌گفت؟ آیا نوستالژی‌های تاسیانی پاکروان به نوستالژی‌های ملتهب ساعدی نزدیک است؟ آیا کابوس‌های نویسندگان در بند را می‌شود شبیه به فضای کارتونی تاسیان گرفت؟ البته باید دید تاسیان چقدر دیگر می‌خواهد قصه را اینطور روایت کند؟