بازنده از همان قسمت اول مخاطب را مواجه کرد با جهانی که قرار نیست چندان گرهای به زمان و مکان داشته باشد. حسینپور سعی میکند جهان خودش را خلق کند. جهانِ بازنده برای آنکه بتواند لا مکانی و لا زمانی را تا حد ممکن پیش ببرد و از طرفی حلقه اتصالش با مخاطب را گم نکند، کدهای مختلفی را درون اثر برای پوشش دادن این موضوع قرار میدهد.