در عمل، مدرسه و مدیر و مربی پرورشی نمیدانند دقیقاً باید چه چیزی را، با چه شاخصی و تا چه سطحی محقق کنند. ارزیابیها اغلب شکلی است و گزارشهای عملکرد، بیشتر از آنکه نشاندهنده تغییر واقعی در رفتار و نگرش دانشآموزان باشد، به تکمیل فرمها و اجرای برنامههای تکراری محدود میشود.