زمانی که وزارت امور خارجه صدای رسایی نداشته باشد، بازیگران بیرونی انگیزه پر کردن خلأ ایجادشده را پیدا میکنند. این وضعیت زمانی خطرناکتر میشود که رسانههای بینالمللی، به دلیل نبود موضع رسمی روشن، همین صداهای غیررسمی را بهعنوان نماینده واقعی سیاست خارجی کشور منعکس میکنند.