تأسیس «سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک» از اوایل سال ۱۴۰۰، نقطه عطف ویژهای در توجه به کودکی در ایران محسوب میشود. این سازمان که دوره استقرار و تثبیت خود را طی میکند، توانسته بخشی از دشواریهای ناشی پراکندگی و فقدان نهاد تخصصی در این حوزه را رفع کند.