در تمام سال‌های جنگ سرد، نگرانی از وقوع ویرانی و شروع جنگ اتمی به اندازه‌ای بود که کمتر کسی به فکر چگونگی ادامه حیات بعد از واقعه بیفتد. تصور عمومی چنین بود که با پایان دنیا زیاد فاصله نداریم. آثاری که امروزه به‌عنوان پساآخرالزمانی در نظر گرفته می‌شوند، مخصوصا در دهه هفتاد، بیشتر به جریان فیلم‌های عامه‌پسند و رده ب تعلق پیدا می‌کنند که برای تصور ایده‌ای جذاب و گاه خشونت‌بار به تجسم آینده‌ای دور و جغرافیایی ناشناس نیاز داشتند، مانند «مسابقه مرگبار» که نسخه‌ای به‌روز شده از نبرد‌های گلادیاتوری برای بقا را به تصویر می‌کشد.