او سیمکارت میفروشد، اما نه هر نوع سیمکارتی. سیمکارتهای او فاقد شماره هستند. برای اثبات ادعایش، شماره تلفنم را میگیرد و بلافاصله زنگ میزند. به جای شماره ۰۹، عبارت «پرایوت نامبر» روی گوشی ظاهر میشود. او این سیمکارتها را از دوستی در مخابرات کشور تهیه کرده و میگوید که ارزش آنها به اندازه طلاست، به طوری که نمیتواند برایشان قیمت تعیین کند. او کنجکاوی زیادی درباره انگیزه مشتریانش ندارد، اما میداند که خریدارانش با این سیمکارتهای بدون شماره کارهایی انجام میدهند که برایشان قیمت اهمیت ندارد.