در چهار دهه گذشته، دولتها همواره به دنبال ارائه راهکارهایی برای تأمین مسکن اقشار کمدرآمد بودهاند. با این حال، به دلیل ماهیت خاص بازار مسکن در ایران، اجرای این سیاستها با چالشهای جدی مواجه شده است. در کشور ما، ملک نهتنها بهعنوان یک سرپناه، بلکه بهمثابه یک سرمایه و پسانداز بلندمدت تلقی میشود. این ویژگی باعث شده که کنترل و ساماندهی این بازار، بهویژه در شرایط اقتصادی حساس، امری پیچیده و دشوار باشد.