ایران بهعنوان یکی از مهمترین کشورهای منطقه با موقعیت جغرافیایی استراتژیک، نیاز مبرمی به کاهش وابستگی به مسیرهای ترانزیتی غربی دارد. در شرایطی که تحریمها و تهدیدات ژئوپلیتیکی میتوانند تأثیر قابلتوجهی بر اقتصاد و تجارت کشور بگذارند، توسعه مسیرهای ترانزیتی جایگزین، مانند کریدور شمال-جنوب و کریدور خلیج فارس-دریای سیاه، میتواند نقش تعیینکنندهای در حفظ منافع ملی، افزایش درآمدهای ترانزیتی و کاهش فشارهای خارجی ایفا کند.