نگاه ایرانی به هوش مصنوعی نه به کنترل میانجامد، نه به اتصال؛ بلکه در میانهای از احتیاط، شگفتی و گریز است. درحالیکه آمریکاییها با ذهنیت اقتدارگرا و فردمحور خود، خواهان تسلط بر هوش مصنوعی هستند و چینیها در چارچوب فرهنگی جمعگرایانهشان آن را شریکی برای سازگاری با محیط میدانند، ایرانیان هنوز در جستوجوی معنای حضور این فناوری در زیستجهان خودند؛ با تردید، با هیجان، با پرسش و با فاصلهای که هم از امید میگوید و هم از ترس.