در دورانی که حتی سوگواری هم به بخشی از «نمایش اجتماعی» تبدیل شده، مفاهیمی چون اندوه، احترام و فقدان نیز در لابهلای زرق و برقها کمرنگ شدهاند. دیگر کمتر کسی از خود میپرسد: «برای چه کسی این مراسم برگزار میشود؟» آیا واقعاً برای کسی که رفته یا برای کسانی که ماندهاند و میخواهند دیده شوند؟