پیرنگر

این نوشته با نگاهی فلسفی و اجتماعی، رابطهٔ سینما، واقعیت، و نقش‌های فردی را بررسی می‌کند. از فیلم *پیرپسر* به عنوان نمادی برای نقد نگرش‌های کهنه استفاده شده و بر «پذیرش دیگری» (با استناد به هایدگر و خواجه‌نصیر) به عنوان شرط اصلی گفت‌وگو و نقد تأکید می‌شود. نویسنده هشدار می‌دهد که انکار واقعیت‌ها و عدم به‌روزرسانی نگرش‌ها، فرصت‌های تاریخی را از بین می‌برد.