وفاق فردی وفاق نهادی/راهبرد پزشکیان می‌تواند جای خالی هاشمی را پر کند؟

پرسش امروز سیاست داخلی ایران این است که از پس تجربه دوران‌ها و دولت‌های مختلف و متمایز، آیا «وفاق» چنان که مسعود پزشکیان می‌گوید، می‌تواند این نقش «میانجی نهادی» را ایفا کند؟ نهادی که هم جریان‌ها و نیروهای متفاوت سیاسی و اجتماعی، آن را در چنین موقعیتی بپذیرند و هم در ساختار دوگانه قدرت در ایران، نقش میانجی را ایفا کند و دو رکن «جمهوریت» و «اسلامیت» (ولایت) و نهادها و نیروهای منبعث از هریک را در مسیر حل «مسئله ایران» و «برای ایران» همراه سازد و بیراهه طی‌شده و پرهزینه و بی‌فایده «چنددولتی» و «بی‌دولتی» …