فهم سیاست مدرن بدون نهادهایی که پلی میان جامعه و حکومت، میان افراد و ساخت قدرت میسازند، دشوار است. حزب سیاسی تنها یک اسم ثبتشده در وزارت کشور نیست؛ سازوکاری است برای جمع کردن مطالبات، تربیت نیرو، تدوین برنامه و ایجاد مسئولیتپذیری. در غیاب این ظرفیتها، آنچه «حزب» نامیده میشود، بیشتر یک پوسته حقوقی است تا نهادی مؤثر.