خبر رفتن بیضایی به فاصله کمی بعد از تقوایی، اشارتی بود گویی به پایان یکی از درخشانترین دورههای تاریخ هنر ایران. بعد از خاموشی کیارستمی و مهرجویی میشد حدس زد که اندکاندک فصل طلایی سینمای ایران به پایان رسیده؛ فصلی که از بسیاری جهات تکرارناپذیر خواهد بود.