تیم‌داری یا مملکت‌داری/عرصه سیاست جای گفت‌وگو و حل‌مسئله است، نه کری‌خوانی

سال‌هاست سیاستمداران ما دارند کشور ۹۰ میلیونی ایران را با آن‌همه تنوع ـ در قوم، دین، مسلک و مرام، آبی و قرمز، بادین و بی‌دین، پیر و جوان، زن و‌ مرد، چپ و راست را ـ درست مثل یک لیگ‌فوتبال اداره می‌کنند؛ آن‌هم لیگی‌که در آن فقط یک‌تیم، یعنی تیم خودشان می‌توانند، هم رئیس فدراسیون، هم تمام مربی‌ها و داورها و حتی بازیگران همه تیم‌ها ـ حتی تیم‌های رقیب ـ را انتخاب کنند آن‌هم درحالی‌که فقط هواداران دوآتشه آن یک‌تیم حق دارند بوق و بوقچی با خودشان به ورزشگاه بیاورند.