چه بر سر انسانی میآید که روزی برای دفاع از سرزمین مادریاش، حتی زیر پرچم نظامی که آن را به رسمیت نمیشناسد، اعلام آمادگی میکند، اما سالها بعد، در هنگامه تهاجم دوم به همان خاک، دست در دست دشمنان دیرینه ملت ایران میگذارد؟ آیا زمان، باورها را چنین وارونه میکند؟