پرواز ابدی استاد «محمدعلی بهمنی»؛ تو زنده‌ای هنوز و غزل فکر می‌کنی!...

«اینجا برای از تو نوشتن، هوا کم است»... رفتی و بغض دریا دریا نفس‌مردگی را بر دوش ثانیه‌ها گذاشتی. رفتی و نبض غزلباختگی‌ها، بر سر هر لحظه آوار شد. «ای هرچه صدا، هرچه صدا، هرچه صدا تو» کلمات تو کهکشانی شده‌اند از عشق که سر و سرود سخن است و معراج ابدیت آواز...