«رقیه بنت الحسین(ع)»؛ شان نزول سوره‌ی باران، «رقیه» است...

خرابه شام، بزم وصال بود و منزل آخر اسارت... سر بریده بابا به دامن دختر و عشقبازی با خورشید سرجدایان قافله عشق... و «رقیه» رازدار این گنج پنهان، سر می‌بیند و با سراندازان کربلایی کوی حبیب، بال در بال ملائک به ضیافت بابا می‌رود: «تفسیر آیه آیه‌ی قرآن، رقیه است»